یک سیستم اعلام حریق متشکل از تعدادی دستگاه الکترونیکی میباشد که وظیفه دارند وجود حریق یا علائم آن را به صورت دیداری و شنیداری به اطلاع ساکنین یا نگهبانان برسانند.
هر سیستم اعلام حریق میتواند وجود علائمی از حریق مانند : دود ، حرارت ، گازهای حاصل از حریق ، تشعشعات UV و IR را تشخیص دهد که برای هر کدام یا مجموعه ای از هر علائم ، سنسورها و نشت یاب های محتلفی تولید و عرضه میشود.
در یک سیستم اعلام حریق استاندارد ، باید بتوان وجود حریق را به صورت دستی نیز به اطلاع ساکنین رساند و برای این منظور از انواع شستی های اعلام حریق استفاده میشود.
هر سیستم اعلام حریق دارای یک کنترل پنل میباشد که وظیفه دریافت سیگنال ها ، پردازش آنها و صدور فرمان های مختلف از جمله : حریق ، خطا و نمایش وضعیت سیستم را به عهده دارد. سنسورها ، آژیر ها ، فلاشر ها و تمامی قطعات مربوط به یک سیستم اعلام حریق توسط کنترل پنل تغذیه میشوند و نسبت به مدل و نوع کنترل پنل ، میتوان تنظیمات و سناریوهای مختلفی برای یک سیستم تعریف کرد.
البته بعضا انواعی از سنسورها مانند : بیم دتکتور ها ، دتکتور های شعله و بعضی از دتکتور های گاز نیاز به منبع تفذیه جدا دارند که میبایست همراه آنها تهیه شود.
وظیفه اصلی سیستم های اعلام حریق ، هشدار برای تخلیه نفرات از ساختمان و شروع عملیات اطفا حریق میباشد . برای این هشدار از آژیرهای اعلام حریق ، فلاشر های اعلام حریق و آژیر فلاشر های ترکیبی استفاده میشود.آژیر ها با انواع تن ها، فرکانس های متنوع و سطح شدت های مختلف تولید و عرضه میشوند.
همچنین قطعات جانبی مختلفی برای سیستم های اعلام حریق تولید میشود که میتوان از انواع چراغ های راهنما ، تلفن کننده های اتوماتیک ، قفل ها و شیر های برقی و ... نام برد که هرکدام برای مقاصد مختلفی قابل استفاده میباشند.
